Od niepamiętnych czasów herb towarzyszył naszym przodkom jako element przynależności rodowej wyznaczający ich status pochodzenia. Pozwalał tym samym na identyfikację do określonej grupy społecznej. Upraszczając to pojmowanie był elementem reprezentacyjnym, który z racji swej formy z czasem stanowił symbol określający własność. Z biegiem czasu znaki heraldyczne zaczęto przenosić także do życia publicznego. Najbardziej jaskrawym przykładem wielorakiej funkcji herbu są lokacje miejskie. Już w średniowieczu niemal każdy jego założyciel, po uzyskaniu praw miejskich dla utworzonego magistratu zamawiał stemple i pieczęcie opatrzone z znaki heraldyczne. Widniały na nich głównie herby rodowe lub związane z rodem fundatora. Stemple i pieczęcie służyły między innymi do uwierzytelniania i legalizowania dokumentów wystawianych przez magistrat i samorząd.
Proces powstawania heraldyki miejskiej jest zagadnieniem złożonym i różnie przebiegającym na przestrzeni dziejów państwowości polskiej. Istnieje zasadnicza różnica między miastami, które wyrastały ze wsi, a takimi, które niegdyś były miastami, potem spadły do rzędu wsi, a następnie przy sprzyjających okolicznościach ponownie otrzymały prawa miejskie. Miasta z pierwszej kategorii przed długi okres bytu nie posiadały własnego herbu, używając przeważnie znaków województwa, gdyż nie miały potrzeb ani możliwości na jego stanowienie, wchodząc pod jurydykę innego ośrodka miejskiego.
W XX wieku w Polsce pojawiły się próby uregulowania heraldyki miejskiej zakazanej w XIX wieku przez zaborcę. Na mocy dekretu Rządu z dnia 24 listopada 1930 roku i jego powtórzenia w dniu 03 marca 1937 roku zezwolono samorządom miejskim na opatrzenie ich pieczęci w miejsce herbu wojewódzkiego, herbem nadanym lub zatwierdzonym przez właściwe ministerstwo. Poza tym miasta mogły zamiast herbu państwowego używać herbu własnego. Pieczęcie lokalnego samorządu mogły być opatrzone w herb miejski, ale za zgodą właściwego ministra, który mógł w drodze wyjątku udzielić miastom zezwolenia na ich używanie. Z znacznej mierze przypadków herb raz obrany i przyjęty przez miasto był symbolem niezmiennym, przynoszącym chlubę i zaszczyt oraz utrwalał i utrwala tożsamość lokalną. Herb miejski ma tym większe znaczenie, gdy jest zgodny z zasadami heraldyki miejskiej. Ważnym elementem, każdego z nich są jego barwy. Do tradycyjnych zalicza się czerwoną, błękitną, zieloną, czarną oraz barwy metali czyli złotą (oddaje je barwa żółta) oraz srebrną (oddaje je barwa biała).
W przypadku Piastowa mamy sytuację, że prawa miejskie zostały nadane po okresie funkcjonowania gminy wiejskiej. A jak do tego doszło? Na mocy Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 22 lipca 1929 r. stanowił samoistną gminę. W skład nowej jednostki administracyjnej wchodziły miejscowości: wieś Gołąbki, folwark Gołąbki, cmentarz, osada włościańska o powierzchni 6 ha 69 a zapisana w tabeli likwidacyjnej jako wieś Gołąbki pod nr 1, osada włościańska o powierzchni 1 ha 14 a zapisana w tabeli likwidacyjnej jako wieś Gołąbki pod nr 3, osada Gołąbki, osada Gołąbki A, kolonia Piastów, wieś Żdżary, wschodnia cześć wsi Bąki po osadę Bąki – Senatorskie i po kolonię Bąki A, kolonia Nadziein, osada Niecki, kolonia Niecki, folwark Niecki. Utworzona nowa gmina, z siedzibą w Piastowie swoje funkcjonowanie rozpoczęła od 01 kwietnia 1930 roku. Została administracyjnie przypisana do powiatu i województwa warszawskiego. Z tą pozycją administracyjną, mimo wielokrotnych korekt granic, nasze miasto przetrwało do dnia 03 maja 1952 roku, kiedy to otrzymało prawa miejskie.
Mając ugruntowane prawa miejskie można było przystąpić do prób przyjęcia właściwego herbu określającego i oddającego charakter miasta. Na jego zaprojektowanie ogłoszono zamknięty konkurs Zarządu Głównego Grafików Polskich. W jego wyniku na sesję Miejskiej Rady Narodowej w dniu 28 czerwca 1968 roku zaproszono artystę grafika Urbańskiego, zdobywcy pierwszego miejsca w konkursie celem omówienia przedstawionego projektu herbu. Po omówieniu i uzasadnieniu celowości wszystkich elementów graficznych Miejska Rada Narodowa postanowiła „zatwierdzić herb dla miasta Piastowa przedstawiający: w czerwonym polu tarczy cztery sześciokąty złote nad nimi wycinek koła zębatego czarny o czterech zębach ku górze”. W uzasadnieniu uchwały nr XXVII/81/68 możemy przeczytać, że tak wybrany herb dla miasta miał symbolizować rozwijający się przemysł chemiczny oraz na nie ukierunkowane szkolnictwo.
Przyjęty w 1968 roku herb miasta Piastowa w niezmienionej formie przetrwał do czasów dzisiejszych. Choć dziś już prawie nie ma w Piastowie przemysłu chemicznego, to on przypomina nam czasy jego istnienia utrwalając historię lokalnej społeczności.
D.Dalecki
